Sino Nga Ba Ako?

-ang talambuhay ni Apple Sheena R. Silvestre

ako at ang pamilya ko

Ako po si Apple Sheena Silvestre 17 taong gulang. Pinanganak noong ika-7 ng marso 1993. Naalala ko noong apat na taong gulang pa lang ako dumedede pa ako sa bote. Sabi ng mama ko, hindi ko na daw dapat gawin yun dahil hindi na ako bata. Noong 5 taong gulang ako ay nag-aaral na ako nang kinder. Palipat-lipat kami ng school dahil sa trabaho ng papa ko. Kayat ang mama ko na lang ang naghahatid sa akin sa pagpasok sa eskwelahan. Isang araw ng sunduin ako nang aking mama ay naaksidente ako dahil sa kagustuhan kong bumili ng candy sa kabilang tindahan ay bumitaw ako sa pagkakahawak ng aking ina. Derederetso ako sa aking pagtawid at hindi ko namalayan na may paparating na motor. Napatigil ako sa gitna at di na nakapagpreno pa ang drayber ng motor. Ako ay nabangga at tumalsik sa kabilang kalsada. Agad naman akong dinaluhan ng aking ina at pumara ng isang tricycle at dinala sa ospital. Sinabi ko sa aking ina na naawala yung isang pares ng sapatos ko. Nakakatuwa mang isipsin na sa bubong pala ng tindahan tumalsik an aking sapatos. Nang nakasakay na ako papuntang ospital nanginginig ang buong katawan ko sapagkat akala ko ay tatahiin ang aking ulo. Binili ako ng tinapay ng aking ina.



ako nung una akong umabay sa kasal ng tiya ko.

Noong mag-aanim na taong gulang ako ay naghiwalay ang aking mga magulang. Pinipilit ko si mama na isama ako sa kanyang pag-alis ngunit dahil sa malala na ang kanyang sakit ay hindi na niya ako isinama. Baka raw hindi niya ako maalagaan. iyak ako ng iyak hanggang sa makutulog ako. Simula noon mag-isa na lang ang aking ama sa pagpapa-arl sa aming magkapatid, hanggang sa makatapos ako ng elementary.

Noong labing-dalawang taong gulang naman ako, nagpasya ang aking ama na lumipat kami ng tirahan sa Malvar,Batangas. At dun na din ako nag-aral ng High School. Nag-asawa ulit ang aking ama. Ngunit di kami magkasundo ng aking step-mother. Lagi niya akong pinapalo dahil lang sa konting pagkakamali. Nang dahil sa kalupitan na ginagawa ng aking step-mom, natuto akong magcut ng klase at magbulakbol. Nauwi lamang ako pag alam kong oras na ng awas namin. Nang minsang makita ako ng aking kuya na pinagmamalupitan ng aking madrasta ay nagpasya na ang kuya ko na tumakas na lang kami sa poder ng aking ama. At napatigil ako ng pag-aaral.

At dahil din sa nangyari, nagkahiwalay kami ng aking ama. Napapunta ako sa poder ng aking ina. Isinama niya ako sa Visayas. Pero isinauli din niya ako sa aking ama. Di ko akalain na sa murang edad ko di ko naisip na ganoon ang kahihinatnan ng buhay ko. Di ko naisip na masakit pero kailangan kong tanggapin. Masaya ako na gumaling ang aking ina sa sakit na leukemia. Salamat sa diyos at hindi niya ako pinabayaan. Mabait pa din siya sapagkat hindi niya ako hinayaan na tuluyang mangulila sa ina. Naisip ko tuloy na pag nawala si mama, ulila na nga ako sa pag-aalaga niya pati ba naman ang presensya niya mawawala pa?

Malungkot man ang buhay ko pero nananatili akong matatag. na sa poder ako ng aking ama. Di ko nga lang kasama ang aking ina. Salamat na din sa mga kaibigan ko na patuloy na nagpapasaya sa akin. Ito ako at ang buhay ko. Alam ko sa likod nito may isang magarang buhay para sa akin.

ako ito ngayon

ako  kasama ang mga kaibigan ko:)

Heto naman ako nung 4th year ako. Kasama ko mga kaibigan ko. Sobrang saya ko dahil kahit anong mangyari hindi kami nag-iiwanan. Sila ang kasama ko sa hirap at ginhawa nang aking buhay. Para na kaming magkakapatid kung magturingan.

kami pa rin ng mga barkada ko!